Maastricht, dat gun je jezelf. Het is de slogan van de VVV die inmiddels ver over de houdbaarheidsdatum heen is en dezer dagen op de lachspieren werkt als we het hebben over de bereikbaarheid van de stad.
Ja, het is waar, vanuit Maastricht kunnen we sinds op 10 december de nieuwe dienstregeling van de NS is ingegaan twee keer per uur naar de Randstad (Amsterdam, Rotterdam, Den Haag, Utrecht) met de trein, en vice versa. Dat was één keer per zestig minuten. En ja, de Maastricht-Brusselexpress brengt de reiziger nu twaalf keer per dag naar Brussel, en andersom.
Prachtige reclame voor de stad, zou je denken. Dat is het in principe natuurlijk ook. Maar als het gaat om de bereikbaarheid van de stad wordt er wat afgescholden. Als ik de aanhoudende stroom klachten mag geloven, slaagt Veolia (de opvolger van Hermes) er nog steeds niet in bussen op tijd of via de juiste route te laten rijden. Het personeel heeft behoorlijk last van stress en als je een beetje pech hebt komt de bus helemaal niet…
Hoezo bereikbare stad? Maastricht slipt in sneltreinvaart dicht. Het probleem openbaart zich deze feestmaand in volle hevigheid. Ik zie het vrijwel elke dag vanuit het raam van het Dagblad De Limburger-kantoor aan Het Bat. Het is een vertrouwd beeld: file op de Maasboulevard, tientallen automobilisten willen de Onze Lieve Vrouweparkeergarage in, maar het blauwe verkeersbord geeft ‘vol’ aan. Toch draait niemand om.
Op donderdagavond en koopzondag (deze maand is het élke maand koopzondag) is het werkelijk waanzin. Een vrije parkeerplaats vinden is dan onmogelijk. Een half uur of een uur in de file wachtend voor een garage staan is kennelijk normaal. En het lijkt het wel alsof bezoekers (vraag: hoeveel Maastrichtenaren nemen werkelijk de fiets of het openbaar vervoer naar de stad?) het er allemaal voor over hebben. Iedereen wil zo dicht mogelijk bij de winkels parkeren.
Mensen - niet alleen inwoners, maar ook toeristen - maken het probleem, maar schuiven dat probleem vervolgens in de schoenen van stad en de stad mag het oplossen. Hoe dat gaat? Verkeerswethouder Wim Hazeu van GroenLinks lanceert een concept parkeernota, die volgend jaar in de raad wordt behandeld, waarin staat dat betaald parkeren wordt uitgebreid: bezoekers betalen voortaan dagelijks ook tussen 18.00 en 21.00 uur en elke zondag tussen 12.00 en 17.00 uur. Juist ja, noem het maar een ontmoedigingsbeleid.
Hij heeft het geweten. Op de redactie werden wij bedolven onder de brieven en boze reacties van lezers. Dat belooft nog wat. Immers, donkere wolken hangen boven Maastricht. Als in 2009 wordt begonnen met de aanleg van de A2-tunnel dreigt een serieus verkeersinfarct. Dat is tenminste de grote vrees van de Maastrichtenaren, kenners beweren het tegendeel. Zij zeggen dat de stad juist béter bereikbaar wordt.
Maar er is uiteraard niemand die dat wil geloven. Het stadsbestuur – Hazeu voorop – kan doen wat het wil. Deze week werd aangekondigd dat parkeerbedrijf Q-Park begin 2007 vier parkeerterreinen aan de rand van de binnenstad gaat uitbreiden en verbeteren. Het gaat om de Cabergerweg, de voormalige fietsenstalling aan de noordkant van het station en de parkeerplaatsen onder de Kennedybrug en de Noorderbrug. Ze krijgen de naam ‘Park + Walk’ en omvatten samen 1500 plaatsen.
Een dagtarief van 4,70 per dag moet in eerste instantie dagjesmensen, toeristen en forensen aantrekken en, zo is de hoop, de druk van de binnenstad afhalen. Of dat lukt? Maastricht heeft voorlopig de schijn tegen. De mannen van de citymarketing liggen daar best wel eens wakker van. Als dit probleem namelijk niet wordt opgelost, heeft het namelijk geen enkele zin mooie praatjes te houden over Maastricht als Bourgondische, Europese of winkelstad. Dan blijft vooral dat imago van ‘onbereikbare stad’ hangen in de hoofden van mensen. Daar kan geen positieve reclamecampagne tegen op.
zondag, december 24, 2006
dinsdag, december 05, 2006
05 12 06 | Mirakel
Het heet ‘onze’ concurrent te zijn. Immers, de gratis stadskrant De Ster doet in Maastricht wekelijks een dappere poging Dagblad De Limburger een stapje voor te zijn. Soms lukt dat, gelukkig meestal niet. Maar ach, een beetje strijd is gezond en de verstandhouding met de redacteuren van De Ster is verder prima.
En zoals gezegd, ze publiceren af en toe best interessante verhalen. Werd deze week aangenaam verrast door een productie onder de noemer ‘Mirakel van Maastricht’. Juist ja, een onderwerp waar dit weblog al een tijdje over bericht. De essentie van het verhaal, opgetekend uit de monden van zogenaamde stedelijke pioniers als oud-burgemeester Philip Houben, ondernemer Camille Oostwegel en Vesteda-directievoorzitter Huub Smeets: nu doorpakken, Maastricht mag geen museum worden.
In de bijlage komt een zevental Maastricht-kenners aan het woord. Ik heb het afgelopen weekend een aantal - in mijn visie - aardige uitspraken onderstreept die in ieder geval aanzetten tot nadenken. Zo zegt Benoit Wesly: “Maastricht moet een tweede theater krijgen met topvoorstellingen.”
Vesteda-directievoorzitter Huub Smeets heeft een andere suggestie, ook het gebied van cultuur. Opmerkelijk, omdat de mensen die het citymarketingplan voor de stad vormgeven vinden dat Maastricht als cultuurstad niet onderscheidend genoeg is waardoor het in de nabije toekomst ook geen prioriteit heeft. “Ik zou willen pleiten voor een accommodatie voor Europese verzamelaars. Dat zou prima kunnen in Belvédère.”
En tot slot, Louis Prompers, directeur van het A2-projectbureau. “Ik denk dat Maastricht nog kan groeien met 10.000 inwoners en 10.000 arbeiders, dan is het op. Maastricht heeft als woonstad nog enorme kansen.”
En zoals gezegd, ze publiceren af en toe best interessante verhalen. Werd deze week aangenaam verrast door een productie onder de noemer ‘Mirakel van Maastricht’. Juist ja, een onderwerp waar dit weblog al een tijdje over bericht. De essentie van het verhaal, opgetekend uit de monden van zogenaamde stedelijke pioniers als oud-burgemeester Philip Houben, ondernemer Camille Oostwegel en Vesteda-directievoorzitter Huub Smeets: nu doorpakken, Maastricht mag geen museum worden.
In de bijlage komt een zevental Maastricht-kenners aan het woord. Ik heb het afgelopen weekend een aantal - in mijn visie - aardige uitspraken onderstreept die in ieder geval aanzetten tot nadenken. Zo zegt Benoit Wesly: “Maastricht moet een tweede theater krijgen met topvoorstellingen.”
Vesteda-directievoorzitter Huub Smeets heeft een andere suggestie, ook het gebied van cultuur. Opmerkelijk, omdat de mensen die het citymarketingplan voor de stad vormgeven vinden dat Maastricht als cultuurstad niet onderscheidend genoeg is waardoor het in de nabije toekomst ook geen prioriteit heeft. “Ik zou willen pleiten voor een accommodatie voor Europese verzamelaars. Dat zou prima kunnen in Belvédère.”
En tot slot, Louis Prompers, directeur van het A2-projectbureau. “Ik denk dat Maastricht nog kan groeien met 10.000 inwoners en 10.000 arbeiders, dan is het op. Maastricht heeft als woonstad nog enorme kansen.”