Als nooit tevoren verandert Maastricht van gezicht. In snel tempo wordt de komende maanden een fundament gelegd voor de toekomst. Wijken worden gemoderniseerd, opgeknapt of zelfs compleet nieuw uit de grond gestampt. Als het moderne winkelcentrum Entre Deux af is en de culturele biografie begin oktober gelanceerd, volgt volgend voorjaar de Markt met pronkstuk Mosae Forum, moet de bouw van de prestigieuze universiteitscampus in Randwyck beginnen, het ‘nieuwe’ Vinkenslag moet eind 2007 klaar zijn en Maastricht viert het 15-jarig bestaan van het EU-verdrag met een groot feest. Er worden ongetwijfeld ook enkele interessante hoofdstukken bijgeschreven aan de ‘komt-er-een-casino-en-zo-ja-waar-discussie’.
Tegelijkertijd moet de stad zich als nooit tevoren ernstig zorgen maken om haar imago. Het verleden koesteren (en die neiging bestaat) is al lang niet meer genoeg. Zeker nu de Sphinx uit de binnenstad vertrekt en Maastricht voor noodgedwongen hervorming staat: van industriestad naar dienstenstad. Vooruit, is het motto.
Maastricht voelt de concurrentie van steden in binnen- en buitenland. Van Amsterdam, Rotterdam en ‘s-Hertogenbosch, maar óók van Barcelona, Brussel en Dublin. In de slag om de toerist staat Maastricht op een kruispunt van wegen. Waarheen? De stad moet een merk worden, één richting kiezen. Maar hoe? Maastricht heeft toch alles? Citymarketing heet het instrument dat heden en verleden moet verenigen en de strategie moet bepalen.
Dit weblog zal een jaar lang in het teken staan van de metamorfose van Maastricht: een stad in versnelling. Al moet daar een vraagteken achter staan, want in Maastricht ‘komt toch nooit iets op tijd af?’ Het is een veel gehoorde zin in een stad met een veel grotere allure en ambitie dan mogelijkheden. En dan spreekt de mentaliteit van de Maastrichtenaren als vanzelfsprekend ook een woordje mee. De trotse, ietwat conservatieve ‘naar binnen gerichte’ manier van denken van de Mestreechteneere versus het koele, vaak ook creatieve zakeninstinct van sommige ondernemers. Dat botst en kan processen tot in lengte van dagen vertragen.
Dit blog wil een gids zijn in de interessante maanden die komen. Achtergronden schetsen, persoonlijk commentaar geven, een brede blik werpen op de stad Maastricht die weliswaar van gezicht verandert maar qua karakter worstelt met zichzelf. Waar moet het heen? Wat zijn de plannen en wat komt er van terecht? Wat gaat er goed of fout, en waarom? Aan het einde van de rit moet duidelijk worden hoe Maastricht zich aan de toekomst gaat presenteren.
Tegelijkertijd moet de stad zich als nooit tevoren ernstig zorgen maken om haar imago. Het verleden koesteren (en die neiging bestaat) is al lang niet meer genoeg. Zeker nu de Sphinx uit de binnenstad vertrekt en Maastricht voor noodgedwongen hervorming staat: van industriestad naar dienstenstad. Vooruit, is het motto.
Maastricht voelt de concurrentie van steden in binnen- en buitenland. Van Amsterdam, Rotterdam en ‘s-Hertogenbosch, maar óók van Barcelona, Brussel en Dublin. In de slag om de toerist staat Maastricht op een kruispunt van wegen. Waarheen? De stad moet een merk worden, één richting kiezen. Maar hoe? Maastricht heeft toch alles? Citymarketing heet het instrument dat heden en verleden moet verenigen en de strategie moet bepalen.
Dit weblog zal een jaar lang in het teken staan van de metamorfose van Maastricht: een stad in versnelling. Al moet daar een vraagteken achter staan, want in Maastricht ‘komt toch nooit iets op tijd af?’ Het is een veel gehoorde zin in een stad met een veel grotere allure en ambitie dan mogelijkheden. En dan spreekt de mentaliteit van de Maastrichtenaren als vanzelfsprekend ook een woordje mee. De trotse, ietwat conservatieve ‘naar binnen gerichte’ manier van denken van de Mestreechteneere versus het koele, vaak ook creatieve zakeninstinct van sommige ondernemers. Dat botst en kan processen tot in lengte van dagen vertragen.
Dit blog wil een gids zijn in de interessante maanden die komen. Achtergronden schetsen, persoonlijk commentaar geven, een brede blik werpen op de stad Maastricht die weliswaar van gezicht verandert maar qua karakter worstelt met zichzelf. Waar moet het heen? Wat zijn de plannen en wat komt er van terecht? Wat gaat er goed of fout, en waarom? Aan het einde van de rit moet duidelijk worden hoe Maastricht zich aan de toekomst gaat presenteren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten